Inleiding

Manege Gooi- en Eemland, een manege voor gehandicapte mensen,  is deels gelegen op het terrein van Legerplaats Crailo, op de grens met de Gemeente Hilversum.

De naam van de onderliggende organisatie is Stichting Sportclub Gehandicapten Gooi en Eemland.

Op de huidige lokatie lagen ooit de landgoederen Noord- en Rooseboom portretZuid-Crailo, waarvan Noord-Crailo omstreeks 1820 bewoond werd door Arend Rooseboom

Deze werd voor zijn verrichtingen tijdens het Beleg van Naarden, als kapitein-commandant der Vrijwillige Jagers, benoemd tot ridder in de Militaire Willemsorde. Rooseboom was later actief als commissionair in effecten en burgemeester van Huizen.

Naast de manege zijn de gebouwen van het rampenoefenterrein, waar ooit ook Bussum Bridgehead gehouden werd, goed zichtbaar. 

Begintijd: zwemles voor gehandicapten

Naar een idee van burgemeester Nicolaas Johannes Cornelis Cramer van Naarden werd in 1962 een zwemfeest voor negentig gehandicapte kinderen uit het gehele land georganiseerd.

De militairen op Legerplaats Crailo zorgden daarbij voor onderdak en fourage.

Doordat dit evenement een groot succes bleek keerde het in de periode die hierop volgde ieder jaar terug.

Zo kwamen in 1962 meer dan 110 kinderen uit Zwolle, Eindhoven, Arnhem en Bergen van de gastvrijheid der militairen op de Legerplaats  Crailo en het zwemmen genieten.

Toenmalig commandant der Legerplaats, kolonel der infanterie J.P. van de Graaf, zei hierover in 1962 in een interview: "Vreemd om kinderen in een legerplaats te hebben? Uiteindelijk is de taak van de Mobiele Colonne toch het verlenen van hulp aan de burgerij. Het is altijd leuk om je nuttig te kunnen maken, zeker in dit geval."

Drie jaar later, op 30 december 1965,  werd de zwemgroep van Stichting Sportclub gehandicapten Gooi en Eemland opgericht en startte men met een groep van zestien leerlingen, die een uur per week zwemles kregen. Deze zwemlessen worden tot op heden iedere zaterdagochtend in Sportcentrum de Lunet in Naarden voortgezet.

Begin van de manege

In oktober 1970 vierde het Korps Mobiele Colonnes op Legerplaats Crailo haar vijftienjarig bestaan met een plechtigheid die in het teken stond van haar dienende taak. Aldus stond toen het gehandicapte kind, waarvoor het Korps zich al tijden inspande, in het middelpunt.

Ten behoeve van deze kinderen werd het door de manschappen onder leiding van toenmalig kapitein Leo Welters gebouwde ponykamp door kampcommandant, luitenant-kolonel Max Onnen (Bronzen Kruis), overgedragen aan Dick van Rijn, de toenmalige voorzitter van de Stichting Sportbeoefening Gehandicapt Kind.

Sportverslaggever Dick van Rijn was om twee redenen betrokken bij de paardensport voor gehandicapten: het verschafte hem veel innerlijke vreugde als hij het plezier van die mensen tijdens het rijden zag  en daarnaast was de vader van Van Rijn tijdens de Eerste Wereldoorlog werkzaam geweest als Huzaar bij de Cavalerie. 

Hierdoor was de liefde van de zoon voor paarden aangewakkerd en dreef hem tot indeling bij de bereden dienst tijdens zijn eigen diensttijd.

Doordat er via diverse acties geld was ingezameld konden er tijdens de viering al zeven pony's worden gepresenteerd. Andere cadeaus werden per parachutist vanuit een helicopter neergelaten op het kamp.

Dreigende opheffing in 1983

In 1983, toen inmiddels meer dan 250 gehandicapten wekelijks hun ontspanning vonden op de manege, kwam de Sportclub Gehandicapten Gooi- en Eemland door geldgebrek in de problemen.

Dick van Rijn interesseerde zich natuurlijk voor deze kwestie, ook omdat hij na zijn pensionering al zijn vrije tijd aan de gehandicaptensport besteedde en hij meldde nu in een interview met de Telegraaf: 

"Het wordt steeds moeilijker de financiële eindjes aan elkaar vast te knopen. Het zou voor de gehandicapten werkelijk rampzalig zijn als de sportclub door geldgebrek zou moeten stoppen of bepaalde activiteiten moet afstoten.

Wij validen vergeten wel eens dat voor deze gehandicapten het wekelijkse sportuurtje iets is waar ze echt naar toe leven. Dat mogen wij ze niet afnemen."

Indertijd had de manege acht paarden en verzorgde verder nog activiteiten als het  zwemmen en sinds 1971 judo voor gehandicapten op revalidatiecentrum de Trappenberg (tot 2003). Hierbij verkreeg zij als vanouds ruimhartige ondersteuning van het Korps Mobiele Colonnes en vele vrijwilligers.

De omringende gemeentes weigerden echter indertijd de manege geldelijk te steunen waardoor er niet meer genoeg fondsen waren om de paarden en de stallen te onderhouden. Later kwam er via sponsors toch weer geld beschikbaar en werd de dreigende sluiting voorkomen.

Latere periode

In 1988 legde een grote brand de manege in de as. Met financiële steun van ouders en het bedrijfsleven gelukte het om de geblakerde resten te vervangen door een geheel nieuwe manege, waarna in 2012 een grootschalige verbouwing van gebouwen en terrein plaatsvond.

Een van de oorzaken voor deze activiteit was dat het terrein van de inmiddels voormalige Legerplaats Crailo in handen was gekomen van de Provincie Noord-Holland en de grenzen van het terrein van de manege verschoven werden.

Door deze "grenswisseling" viel de "oude stal" (in 1970 als eerste gebouwd onder leiding van majoor Weltens) buiten het terrein van de manege en kon zodoende  niet meer gebruikt worden, zodat nieuwe bouwwerken noodzakelijk werden.

Anno 2016 heeft Manege Gooi- en Eemland vijf instructrices en zijn er meer dan vijftig vrijwilligers actief, die onder meer de gehandicapte kinderen en volwassen (honderdvijftig) begeleiden tijdens het rijden. Daarnaast kunnen ook niet-gehandicapte ruiters (honderdvijfentwintig) lessen bij de manege volgen.

Manege Gooi- en Eemland beschikt inmiddels over twintig paarden van uiteenlopende rassen als fjorden - en tuigpaarden, rijpaarden en Welsh pony's.

PGB-dagbesteding en vijftig-jarig bestaan

Anno 2016 zijn twee gehandicapte jongens, met dank aan een Persoonsgebonden Budget, op de manege bij wijze van  zinvolle dagbesteding werkzaam.

Er is echter ruimte voor meer personen tussen de 16-50 jaar, die nog niet kunnen deelnemen aan school of werk, een kleinschalige dagbesteding op maat nodig hebben en die op deze wijze onder begeleiding zelfstandig leren werken. 

Hun bezigheden bestaan onder meer uit onderhoud van het terrein, verzorging der paarden en stallen en  assistentie bij de paardrijlessen.

De medewerkers van Manege Gooi- en Eemland hebben ervaring opgebouwd met mensen met autisme, PDD-NOS (Pervasive Developmental Disorders), Syndroom van Down en diverse lichamelijke beperkingen.

In oktober 2016  viert de Stichting Sportclub  Gehandicapten Gooi en Eemland haar vijftigjarig bestaan met een groot concours, waarbij alle belangstellenden van harte welkom zijn.  Op  19 februari verwoestte een uitslaande brand een deel van de stallen. 

Oude foto's manege Gooi- en Eemland

 

Wandeling manege Gooi- en Eemland

f